مقایسه تأثیر تحریکات حسی توسط اعضای خانواده و پرستاران بر سطح هوشیاری بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه

مقدمه: تحریک حسی مناسب می تواند ارتباط سیناپسی مغز را بهبود ببخشد و هوشیاری را برقرار کند. هدف: مقایسه تأثیر تحریکات حسی توسط اعضای خانواده و پرستاران بر سطح هوشیاری بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه روش: در این کارآزمایی بالینی، 69 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان عشایر و شفای خرم آباد در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. این مقاله قسمتی از پایان نامه کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت­های ویژه، دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی لرستان می­باشد. یک گروه توسط خانواده و گروه دیگر توسط پرستار، تحریک حسی دیانگ (dyang) را روزانه دو ساعت به مدت 6 روز دریافت نمودند. سطح هوشیاری در 5 دقیقه قبل و 30 دقیقه بعد از مداخله با استفاده از جدول کمای گلاسکو اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار  spss18 و آزمون­های آماری اندازه گیری مکرر و آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. یافته­ها:بر اساس نتایج آزمون تحلیل کوواریانس، بین گروه­های آزمایشی از نظر میانگین افزایش سطح gcs قبل و پس از مداخله اختلاف معناداری وجود داشت (001/0>p). از این نظر، گروه اول آزمون با میانگین افزایش032/0±388/0امتیاز از لحاظ gcs بعد از هر مداخله بهترین گروه درمانی، گروه دوم آزمون با 032/0±268/0 و گروه کنترل با 032/0±044/0 امتیاز در رتبه های بعدی قرار گرفتند. نتیجه گیری: تحریک حسی برای بهبود سطح هوشیاری بیماران کمایی توسط خانواده موثرتر از پرستاران می باشد؛ بنابراین پیشنهاد می شود شرایطی فراهم شود که نزدیکترین فرد خانواده با آموزش کافی، برنامه تحریکات حسی را در زمان مناسب انجام دهد.